Dongeng Kasatiaan si Tupay ka Lauk Gabus

Jaman baheula, hirup sapasang babaturan urang Kalimantan Barat. Manéhna teh nyaéta saekor bajing jeung saekor lauk gabus. Unggal poé maranéhna ngalakonan kagiatan babarengan. Néangan dahareun, ulin, komo nganjang ka tempat-tempat anyar sok dilakukeun babarengan. Hiji poé, Bajing teu ningali Lauk Gabus, sobatna.

Tuluy dipilari di tempat nu biasa cicingna Gabus. Sabot papanggih, Bajing kacida reuwasna, sabab nempo Si lauk gabus anu katingali leuleus. Tétéla manéhna gering. Bajing sedih pisan. lajeng, anjeunna nawiskeun dahareun ka sobatna, tapi Lauk gabus teu boga napsu. Lauk gabus ngan ukur hoyong hiji jenis kadaharan anu aranjeunna yakin tiasa ngubaran panyakitna.

Bajing tuluy jangji rék néangan dahareun keur babaturanna. Sanggeus éta lauk gabus ngomong yén ubar keur nengtremkeun panyakitna nyaéta lauk hiu. Bajing kacida reuwasna, sabab hiu kacida galakna. Teu kungsi kapikir yén manéhna bisa meunangkeun éta. Tapi Bajing tetep tékad pikeun meunangkeun éta, sabab manéhna hayang sobatna cageur.

Bajing tuluy luncat tina hiji tangkal kalapa ka tangkal kalapa séjén deukeut basisir. Nalika anjeunna mendakan hiu, anjeunna ngagali kalapa sareng ngantepkeun cai. Tuluy si bajing asup kana kalapa, Ku kituna angin nu kuat sangkan kalapa murag ka basisir, tuluy didahar ku hiu.

Dina beuteung lauk, bajing tuluy kaluar tina kalapa jeung nyiwit kana ati hiu. Lauk hiu nyoba nahan nepi ka béak tanaga. Ombak gedé mawa hiu ka basisir. Waktu éta bajing kaluar tina sungut lauk, mawa haté lauk keur babaturanna.

Nalika si bajing tupay sumping ka tempat lauk gabus, bajing tuluy méré ati hiu kanggé didahar. Sababaraha poé sanggeusna , Bajing nempo sobatna geus cageur jeung seger deui. Bagja Bajing ningali Lauk gabus séhat sapertos biasana.

Sumber: Dongeng dan Cerita Rakyat Nusantara paling Melegenda, Ajeng Restiyani